به نقل از «افکارنيوز»

آیا آب انار واقعاً خون‌ساز است؟

تاریخ انتشار: ۶ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۸۱۳۶۲۳

هیپرتانسیون یا فشار خون بالا از عوامل خطرساز بیماری قلبی عروقی می‌باشد که موجب عدم کارایی لایه داخلی سرخرگ‌ها (آندوتیال) و افزایش سختی شریان می‌شود. عواملی که باعث کاهش فشار خون می‌شوند، همواره مورد توجه محققان بوده است.
انار (pomegranate) با نام علمی (natumpunicagra) میوه ایست که اساساً در نواحی آسیای میانه، هند و اسپانیا کشف می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

منبع عوامل غذائی ارزشمند، همچون ترکیب‌های زیستی فعال مثل آنتوسیانین ها، ترکیب‌های فنولیک و اسیداسکوربیک است.
آب انار سرشار از پلی فنل های فعال زیستی است که با عملکرد ضد اکسیدانی موجب محافظت از قلب و عروق می‌شوند و هم‌چنین به دلیل داشتن فلاونوئید ها بر سلامت انسان مؤثرند.

یافته‌ها
مطالعات ایپدمیولوژیک نشان داده است که مصرف غذاها و نوشیدنی‌های حاوی فلاونوئیدها و پلی فنول ها موجب کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی و هم‌چنین تأثیر مثبت بر افرادی با فشار خون بالا دارد.
از مکانیسم‌های افزایش فشار خون می‌توان به کاهش نیتریک اکساید اشاره کرد.
نیتریک اکساید از لایه داخلی عروق ترشح می‌شود و با گشاد کردن عروق سبب کاهش فشار خون می‌شود.
مکانیسم کاهش فشار خون در غذاهای غنی از فلاونوئید ممکن است مربوط به افزایش تولید نیتریک اکساید در لایه داخلی عروق باشد.

آب انار نیز به دلیل محتوای غنی از فلاونوئید تأثیرات مثبتی بروی این عملکرد دارد.
مطالعه تأثیر آب انار بر هموگلوبین قرمز خون نشان داده است که آب انار می‌تواند میزان شکسته شدن گلبول قرمز (همولیز) را کاهش دهد و این نتیجه نیز خواص ضداکسیدانی آب انار را که فعالیت آن توسط ایزومرهای از نوعی پلی فنول (ellagitannins) است را تائید می‌کند.
در میان الاجیتانن ها ایزومرهای بونیکالجین اصلی‌ترین ترکیب‌ها هستند. تحقیقات نشان داده است که این ایزومرها مسئول فعالیت ضداکسیدانی بالای انار در شرایط آزمایشگاهی و هم‌چنین باعث توانایی آب انار در مهار رادیکال‌های آزاد می‌باشند.
غشاءهای پلاسمایی نظیر غشای گلبول‌های قرمز به علت وجود اسیدهای چرب غیراشباع موجود در آن نسبت به حمله رادیکال‌های آزاد حساس هستند.
مصرف آب انار به مدت هشت هفته توسط افراد مبتلا به دیابت نوع دو که فشار خون طبیعی نداشتند، تغییر معنی داری در فشار خون ایجاد نکرد ولی مصرف یک سال آب انار سبب کاهش در ضخامت جدار سرخرگ، کاهش اکسیداسیون، افزایش ضداکسیدان ها و کاهش در فشار سیستولیک می‌شود

در مطالعات مختلف از ترکیب متنوعی به عنوان عامل مهاجم و ایجاد همولیز در گلبول قرمز استفاده می‌شود.
این مطالعات نشان داده است که مصرف کوتاه مدت آب‌میوه‌های غنی از ترکیبات پلی فنولیک باعث بهبود وضعیت آنتی‌اکسیدانی و کاهش صدمات اکسیداتیو به DNA می‌شود و عملکرد سیستم ایمنی را بهبود می‌بخشد.
آب انار به طور مؤثری پراکسیداسیون چربی‌های پلاسما و تشکیل ترکیبات مضر را به تأخیر می‌اندازد.
به نظر می‌رسد که آنتی‌اکسیدان‌های موجود در آب انار از طریق قطع واکنش‌های زنجیره‌ای که منجر به تولید رادیکال‌های آزاد (مولکول‌های مضر) می‌شود و با اتصال به عنصر مس و جلوگیری از اتصال این عنصر به لیپوپروتئین‌ها باعث تأخیر در شروع فرآیند پراکسیداسیون چربی‌های پلاسما می‌گردد.
جلوگیری و یا وقفه در اکسیداسیون لیپوپروتین پلاسما می‌تواند نقش مهمی در پیش‌گیری و یا به تأخیر انداختن فرآیند تصلب شرائین (آترواسکروز) بیماری‌های قلب و عروق داشته باشد.
یکی از مکانیسم‌های احتمالی کاهش فشار خون می‌تواند اثر مهارکنندگی آب انار بر آنزیم مبدل آنژیوتانسین (Angiotensin-converting enzyme) نیز باشد.
بنابراین آب انار به علت داشتن آنتی اکسیدان های متفاوت خود سبب کاهش فشار خون سیستولی و دیاستولی شده است.
آب انار در بیماران مبتلا به تنگی شریان کاروتید به مدت یک سال نیز موجب کاهش میزان چربی بد خون (LDL) و حساسیت آن به مس به ترتیب 90 درصد و 59 درصد کاهش یابد. همچنین ظرفیت کل آنتی اکسیدانی پلاسما 130 درصد افزایش و فشار خون سیستولی 21 درصد کاهش یافت.
مصرف 50 میلی‌لیتر آب انار توسط افراد مبتلا به فشار خون بالا به مدت دو هفته منجر به کاهش معنی داری در فشارخون سیستولی شد.
مصرف آب انار به مدت هشت هفته توسط افراد مبتلا به دیابت نوع دو که فشار خون طبیعی نداشتند، تغییر معنی داری در فشار خون ایجاد نکرد ولی مصرف یک سال آب انار سبب کاهش در ضخامت جدار سرخرگ، کاهش اکسیداسیون، افزایش ضداکسیدان ها و کاهش در فشار سیستولیک می‌شود.
هرچند که مصرف سه سال آب انار با همین دوز بر این فاکتورها تأثیر نداشت اما پراکسیداسیون چربی سرم 16 درصد کاهش یافت.
انار قادر به تنظیم کلسترول و فشار خون بوده و انواع ترش آن به دلیل میزان پایین قند و اسید بیشتر برای افراد دیابتی ممکن است مفید باشد.

نتیجه‌گیری
نتایج حاصل از این مطالعات نشان می‌دهد که مصرف عصاره انار موجب کاهش قابل توجهی در فشار خون می‌شود و هم‌چنین در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو ممکن است برای پیش‌گیری از فشار خون بالا در این بیماران توصیه شود.
مطالعاتی که به بررسی اثرات مفید آب میوه‌های غنی از آنتوسیانین در افراد مبتلا به بیماری عروق کورنر پرداخته‌اند، مشخص کرد که اگر چه این ترکیب‌ها بر ضربان نبض مؤثر هستند و موجب کاهش سختی شریان می‌شود اما بر عملکرد عروق بی اثر هستند.
برخلاف تصور عامه انار خون‌ساز نیست و به رفع کم‌خونی کمک نمی‌کند.
مطالعه تأثیر آب انار بر هموگلوبین قرمز خون نشان داده است که آب انار می‌تواند میزان شکسته شدن گلبول قرمز (همولیز) را کاهش دهد و این نتیجه نیز خواص ضداکسیدانی آب انار را که فعالیت آن توسط ایزومرهای از نوعی پلی فنول (ellagitannins) است را تائید می‌کند

چراکه آهن آن گیاهی است در مقایسه با آهن گوشت، و قدرت جذب پایینی دارد. بنابراین نمی‌تواند به افزایش فعالیت مغز استخوان منجر شود. این تصوری غیرعلمی و غلط است و باید تصریح کرد که انار کاهنده فشار خون است، اما خون ساز نیست.
مصرف مواد غذایی حاوی فلاونوئید که انار نیز جزئی از آن است باعث کاهش فشار خون در افراد مبتلا به فشار خون بالا می‌شود.
مطالعات انجام شده نشان می‌دهد که آب انار بیش از آن که بر قند خون تأثیر داشته باشد موجب کاهش چربی خون، کاهش فشار خون و افزایش اثرات آنتی اکسیدانی می‌شود.

بیشتر بخوانید:این افراد از قدم زدن روی برگ‌های پاییزی حذر کنند!

با توجه به نتایج به دست آمده می‌توان آن را به عنوان عامل پیش‌گیری کننده بیماری قلبی و عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو توصیه نمود و با توجه به کاهش فشار خون سیستولی و دیاستولی در این بیماران می‌توان آب انار را برای پیش‌گیری از فشار خون بالا پیشنهاد کرد و اما تعیین مکانیسم دقیق اثر آب انار بر کاهش فشار خون و حداقل میزان مورد نیاز آن مستلزم مطالعات بیشتری است.

 

منبع: افکارنيوز

کلیدواژه: فشار خون بالا فشار خون اسپانیا قلب سلامت خطر ابتلا به بیماری سیستم ایمنی قند مغز مواد غذایی بیماری قلبی اسپانیا سیستم ایمنی فشار خون بالا قند مغز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۸۱۳۶۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بهترین زمان مصرف پروتئین چه وقت است؟ قبل یا بعد از تمرین؟

مصرف پروتئین کافی به حفظ توده عضلانی بدون چربی کمک می‌کند، به خصوص در افرادی که به طور منظم ورزش می‌کنند. اما آیا زمان مصرف پروتئین بر میزان اثرگذاری آن تاثیر می‌گذارد؟ باید قبل از تمرین پروتئین خورد یا بعد از آن؟ بهترین زمان مصرف پروتئین ممکن است به نیاز‌های کلی و اهداف تناسب اندام شما بستگی داشته باشد.

به گزارش روزیاتو، پروتئین در فرآیند‌های بیولوژیکی مختلف از جمله تولید هورمون، عملکرد سیستم ایمنی و بسیاری از واکنش‌های آنزیمی نقش دارد. همچنین برای رشد و ترمیم عضلات حیاتی است و این موضوع آن را به کانون توجه بسیاری از افراد که بر تناسب اندام تمرکز دارند تبدیل می‌کند.

فعالیت بدنی باعث تجزیه پروتئین عضلانی می‌شود، اما اسید‌های آمینه موجود در پروتئین رژیم غذایی نقش بلوک‌های ساختمانی را برای بافت عضلانی بازی کرده و از ترمیم عضله حمایت می‌کنند.

هیچ‌گونه شواهد قطعی وجود ندارد که بتوان گفت مصرف پروتئین قبل از تمرین بهتر است یا بعد از آن، اما مصرف پروتئین هم قبل و هم بعد از تمرین فوایدی برایتان دارد.

مردان و زنان باید روزانه چه مقدار پروتئین مصرف کنند؟

فواید مصرف پروتئین قبل از تمرین

در سال‌های اخیر، ورزش ناشتا به یک استراتژی رایج برای به حداکثر رساندن اکسیداسیون چربی در تلاش برای کاهش وزن تبدیل شده است. در حالی که تحقیقات در مورد اثربخشی آن هنوز قطعی نیست، بسیاری از ورزشکاران – حدود ۶۳٪ – این نوع تمرین را در برنامه‌های خود گنجانده‌اند.

مصرف پروتئین قبل از تمرین می‌تواند یک استراتژی تغذیه‌ای موثر برای افرادی باشد که برای ورزش ناشتا با مشکل مواجه هستند. این کار کربوهیدرات‌های موجود در سیستم بدن شما را در طول تمرین محدود می‌کند و در عین حال گرسنگی را نیز از بین می‌برد.

تحقیقات نشان می‌دهد که دوز‌های حداکثر ۴۰ گرمی پروتئین قبل از تمرین مانع اکسیداسیون چربی نمی‌شود. از طرفی مصرف آن قبل از تمرین تضمین می‌کند که ذخایر پروتئین آماده حمایت از سنتز پروتئین عضلانی در زمان مناسب هستند.

فواید مصرف پروتئین بعد از تمرین

مصرف پروتئین بعد از تمرین فواید زیادی دارد که با نقش آن در سنتز پروتئین عضلات شروع می‌شود.

این باور وجود دارد که تمرین مقاومتی جامع پاسخ آنابولیک عضله به دریافت پروتئین را تا ۲۴ ساعت افزایش می‌دهد. بنابراین، تامین یک منبع پروتئین برای سیستم بدن پس از تمرین می‌تواند به مرور زمان باعث افزایش عضله شود.

پروتئین بعد از تمرین می‌تواند نشانگر‌های آسیب عضلانی و التهاب را کاهش دهد، روند ریکاوری را بهبود بخشد و بدن را برای جلسه بعدی تمرین آماده کند.

به‌علاوه، برای کسانی که به دنبال کاهش وزن هستند، خوردن یک وعده غذایی غنی از پروتئین بعد از تمرین می‌تواند باعث احساس سیری شود و به کاهش مصرف غذا در بین وعده‌های غذایی کمک کند.

پروتئین قبل از تمرین یا بعد از آن؟

تصمیم برای مصرف پروتئین قبل یا بعد از تمرین بستگی به اهداف فردی، برنامه تمرینی و ترجیحات شخصی دارد. عواملی مانند شدت تمرین، قابلیت هضم، و نوع منبع پروتئین ممکن است بر زمان مصرف بهینه تأثیر بگذارند.

در حالی که زمان‌بندی ممکن است بر اساس عوامل فردی متفاوت باشد، این اولویت دادن به مصرف «کافی» پروتئین روزانه است که نقش کلیدی را در دستیابی به اهداف تناسب اندام ایفا می‌کند.

مشاوره با یک متخصص تغذیه می‌تواند به شما کمک کند تا مصرف پروتئین و زمان‌بندی خود را برای بهینه‌سازی عملکرد و نتایج تمرینی‌تان تنظیم کنند.